دکوراسیون و فضاهای عمومی آپارتمان
مبحث دکوراسیون و اهمیت پرداختن به آن، تنها به فضای داخل هر خانه محدود نمی شود. اگر در یک مجموعه آپارتمانی زندگی می کنید، همان طور که برای داشتن مطلوب ترین فضا در داخل چهاردیواری محیط زندگی تان، در انتخاب پوشش های سطوح، لوازم کاربردی و دکوراسیونی و در نهایت ، چیدن آنها با دقت و بررسی می کنید، دکوراسیون فضاهای عمومی ساختمان را نیز که همزمان به کلیه اهالی ساکن در آپارتمان تعلق دارد مورد اهمیت قرار دهید؛ زیرا اولین صحنه هایی که نظر بیننده را در وهله اول ورودش به داخل یک ساختمان، حتی با هدف ورود به خانه شما، به خود جلب می کند، شرایط ظاهری و همچنین دکوراسیون آن است. در واقع این مشخصات ظاهری، هویت یک ساختمان و ساکنین آن را نشان می دهد.
ما با توجه به میزان اهمیت موضوع، و با هدف کمک به هر چه زیباتر و راحت تر شدن محیط ساختمان محل زندگی تان، به ارائه پیشنهادهایی با موضوع معماری داخلی و دکوراسیون فضاهای عمومی می پردازیم.
همان طور که می دانید، آپارتمان ها به جهت وسعت، تعدد طبقات و واحدهای هر طبقه، به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:
۱- آن دسته از آپارتمان هایی که دارای طبقات و واحدهای بسیار بوده و به آنها برج و یا مجتمع مسکونی اطلاق می شود.
۲- دسته دیگر از آپارتمان ها که تعداد طبقات کمتری داشته (معمولاً کمتر از ۷ طبقه) و در هر طبقه نیز حداقل یک واحد و حداکثر ۳ تا ۵ واحد وجود دارد. این قبیل آپارتمان ها در شهری مانند تهران و با این جمعیت کثیر، درهر کوچه و پس کوچه ای به وفور دیده می شود. در واقع امروزه درصد زیادی از خانواده ها در این گونه آپارتمان ها زندگی می کنند.
هنگامی که به فضاهای عمومی یک ساختمان اشاره می شود، منظور محیط هایی شامل حیاط، پارکینگ، راهروها، راه پله ها و در برخی آپارتمان ها مکان هایی که تسهیلات ویژه ای مانند استخر، سونا، جکوزی و غیره در آن واقع شده اند و همچنین در برج ها و مجتمع های بزرگ ، فضاهایی هال مانند به نام لابی است .
توجه: فضاهای عمومی مورد نظر در این مبحث، راه پله ها، راهروها و پاگردها در آپارتمان های معمولی هستند.
به طور کلی اولین گام در طراحی دکوراسیون هر مکانی، انتخاب پوشش ها است که در فضاهای یاد شده در فوق، این مسئله به جهت جابه جایی و مشکلات ناشی از اسباب کشی ساکنین، از اهمیت بیشتری برخوردار است، زیرا در این قبیل آپارتمان ها، حتی با وجود سیستم آسانسور در ساختمان، آسانسورها به جابه جایی افراد تعلق دارند و با توجه به محدودیت هایی که برای حمل بار در نظر گرفته شده، جابه جایی لوازم و اثاثیه باید از همین مکان های گذر (راه پله ها، پاگردها و راهروها) انجام گیرد؛ لذا مهم ترین مشخصه ای که به لحاظ معماری، یک راه پله و پاگرد باید دارا باشد، وسعت کافی برای جابه جایی و حمل بار است.
نکته
: براساس استانداردهای معماری ساختمان، در خانه هایی که هر مجموعه از پلکان برای رسیدن به یک پاگرد به موازات دیگری در سطح کمی بالاتر و پایین از آن واقع شده است، عرض پله ها حداقل یک متر، عرض پاگرد حداقل یک متر تا یک متر و بیست سانتی متر و طول پاگرد حداقل دو متر و ده سانتی متر باید در نظر گرفته شود. ولی در شرایطی که آسانسور در میان پلکان واقع شده و یا چنین فضایی خالی در نظر گرفته شده باشد، وجود پاگردی با طول حداقل سه متر و شصت سانتی متر و عرض حداقل یک متر نیاز است.
پوشش دیوارها
با توجه به موارد یاد شده در فوق، به جهت شرایط راه پله ها، بیشترین صدمات در هنگام جابه جایی لوازم مربوط به دیوارهای راه پله ها و پاگردها است؛ در نتیجه بهترین مواد برای پوشش دیوار چنین مکان هایی، استفاده از سنگ در سطح کلی و یا لااقل نیمه بیشتری از دیوار است. به این ترتیب، در اثر برخورد لوازم با دیوار دیگر ضایعه ای به آن وارد نمی شود.
خاصیت دیگری که برای پوشش دیوارهای چنین فضاهایی ضروری است، قابل شست وشو بودن آنها است که در این راستا سنگ علاوه بر مقاومت به راحتی قابل شست وشو نیز است.
حال اگر به جهت مصلحت مالی ، سازنده یک ساختمان برای پوشش دیوار این فضاها، از سنگ، تنها در قسمت پایین دیوار و یا نیمه آن استفاده کرده باشد، قسمت های باقی مانده باید با رنگ روغنی پوشیده شوند. اگرچه به این طریق مقاومت دیوار حفظ نمی شود ولی لااقل پوششی قابل شست وشو بر روی آن قرار می گیرد.
کفپوش
برای کفپوش فضاهای یاد شده نیز سنگ بهترین انتخاب محسوب می شود. زیرا همان طور که در بالا اشاره شد، سنگ هم مقاومت بسیاری دارد و هم شست وشوی آن بسیار راحت است؛ در صورتی که سرامیک با توجه به آن که، به جهت وجود لعابی بر روی سطح آن نسبت به سنگ بهتر پاک و تمیز می شود ولی مقاومت پایین تری داشته و امکان شکستن، ترک خوردگی و لب پریدگی آن به خصوص در هنگام اسباب کشی و برخورد لوازم بسیار وجود دارد. لذا کفپوش مناسبی برای این منظور محسوب نمی شود.
کفپوش های چوبی نیز از آنجا که نیازمند مراقبت های ویژه و بیشتر نسبت به سنگ هستند و در واقع دوام زیادی برای استفاده پی در پی و بدون توجه ندارند، توصیه نمی شود.
مناسب ترین رنگ ها
با توجه به آن که راهروها، پاگردها و راه پله ها فضای بسته و کوچکی هستند، بهترین رنگ ها ی انتخابی برای آنها رنگ های روشن است. همان طور که می دانید رنگ های روشن فضا را بزرگتر و پر نورتر جلوه می دهند ولی در این مسئله وجود نور و میزان بهره مندی از آن ، به خصوص نور طبیعی نیز بی تأثیر نیست. در برخی از ساختمان ها ، راه پله ها دارای پنجره بوده و از میزان کافی نور طبیعی به هنگام روز بهره مند هستند ولی در بعضی دیگر فضای راه پله ها دارای هیچ گونه پنجره ای نبوده و تنها با نوری مصنوعی روشن می شوند. لذا در شرایطی که میزان بهره مندی از نور طبیعی وجود دارد، شما می توانید در انتخاب پوشش ها از رنگ های کمی تیره تر و با تنوع رنگی بیشتر استفاده کنید ولی در صورت وجود نداشتن این نعمت، تنها رنگ های روشن مناسب هستند.
نورپردازی
نورپردازی فضای راهروها وراه پله ها، علاوه بر جنبه کاربردی و دکوراسیونی، به لحاظ مسائل ایمنی نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است. بنابراین وجود نور کافی، از احتمال بروز خطر افتادن افراد بر روی زمین می کاهد.
این مسئله در ساختمان هایی که از نور طبیعی در فضای راه پله ها برخوردار نیستند، به هنگام روز نیز به همان میزان شب حائز اهمیت است.
نکته:
به جهت صرفه جویی در مصرف برق، کلیدهای روشن و خاموش کردن منابع نورزای مورد استفاده در راهروها و راه پله ها باید تایمردار باشند ولی از آنجا که فاصله زمانی میان روشن و خاموش شدن چراغ ها به صورت دستی قابل تنظیم است، این فاصله را با توجه به گروه سنی موجود در خانواده های ساکنین و همچنین تعداد پله ها و طبقات محاسبه ، و در نهایت تنظیم کنید.
لوازم کاربردی ـ دکوراسیونی
مهمترین وسیله کاربردی دکوراسیونی در این محیط ها، جاکفشی است. در صورتی که برای در ورودی داخل فضای هر واحد (خانه) تدبیری جهت قرار دادن جاکفشی و جالباسی اندیشیده نشده و یا محدودیت مکانی موجود این اجازه را نمی دهد، اهالی یک خانه مجبور خواهند بود کفش های خود را بیرون از هر واحد درآورده و سپس وارد خانه شان شوند، لذا این مسئله باعث ایجاد شلوغی، بی نظمی و خلل در دکوراسیون فضای پاگردها می شود. برای جلوگیری از این وضع تهیه جاکفشی ، بهترین و رایج ترین راهکار است ولی هدف از طرح این موضوع و نقش آن در مسائل دکوراسیونی محیط این است که:
۱- جاکفشی انتخابی باید دردار باشد تا نمای کفش های چیده شده در طبقات آن، فضای موجود را نازیبا نکند.
۲- برای کلیه واحدهای موجود در یک ساختمان یک مدل جاکفشی تهیه شود، زیرا مهمترین موضوعی که در فرهنگ آپارتمان نشینی مطرح است، اتحاد، یکپارچگی و هماهنگی در همه زمینه ها است. از روابط میان افراد ساکن گرفته تا دکوراسیون محیط های عمومی ساختمان.
این مسئله در مورد انتخاب رنگ برای درهای هر واحد، پنجره ها، فرم و رنگ، حفاظ های در و پنجره و شکل و طرح پادری های مقابل هر واحد نیز صدق می کند.
با وجود چنین هماهنگی در میان پوشش ها و لوازم مربوط به این مکان ها، دکوراسیونی مطلوب تر و زیباتر پدید می آید.
عناصر دکوراسیونی
برای تزیین فضاهای یادشده عناصر گوناگونی وجود دارند که مهمترین آنها گل ها و گیاهان طبیعی و یا مصنوعی و همچنین تابلوها و عناصر تزیینی از این قبیل هستند. در ساختمان هایی که از نور طبیعی کافی برای پرورش گل و گیاه بهره مند هستند، می توان از گلدان های متعدد آپارتمانی با توجه به نوع و شرایط مورد نیاز آنها استفاده کرد ؛ در غیر این صورت کاربرد گل ها و گیاهان مصنوعی، جایگزین خوبی برای انواع طبیعی بوده و محیطی زیبا و باصفا را ایجاد می کند.
نصب تابلوها و عناصر دکوراسیونی مانند آنها برروی دیوارهای محیط نیز از جمله تزئینات مناسب فضاهای عمومی ساختمان ها محسوب می شود. البته تصمیم گیری و انتخاب این عناصر و کلیه لوازمی که به یک شکل بودن آنها توصیه شده، به عهده مسئول ساختمان است.
